Ünal Aslan

Çok değerli bir abim olan amotör (benim için usta) şair Ünal Arslan'ın bir kaç şiiri..

Aç Kapıyı Benim

[/b] Gündüz rüyalarından artakalan
uykular biriktirdim
Neydi görmek istediğim şey
Neresiydi gidipte dönmeyeceğim yer
Şahsen ben terk edilmeyecek
ne yar gördüm ne de diyar
Diyar diyar dolaştım ama
yine kendime geldim
Aç kapıyı benim dedim kendime
Hep kendi kendime iyi geldim


Ünal Arslan


Balkon Beni Aşağıya Yitti
Kar yağıyordu Ankara’ya
Sen sofra bezi çırpıyordun balkondan
Yağmur yağıyordu İstanbul’a
Sen çiçekleri suluyordun balkonda
Irak işgal edilmişti gözden ırakta
Sen balkona çıkmadın o gün
Savaşa katıldığını düşündüm bir an
Benim en büyük silahımdı kelimelerim
Seninle sevişmekten çok savaşmak istedim
Ama farklı blokların balkonunda atıyordu kalbim
Sen balkona çıkmamayı alışkanlık ettin sonra
Ben balkonda uyumayı sevdim sayende
Bir sabah balkonunuza baktım ansızın
Siz çoktan gitmiştiniz uzaklara habersiz
İşte o gün ben balkondan aşağı düştüm
Kırılmış bir saksı çiçeğe küsse ne çıkar
Seninde bundan hiç haberin olmadı şüphesiz


Ünal Arslan



Genç Ölmek
Ölüm kadar gençti oysa yaşımız
Öldük, duyulmadı bile adımız
Usulca köşelere sakladığımız
Kuru güldük, düştü yaprağımız

Bindik batan bir kayığın içine
Derinleşti içimiz dibin yüzünde
Kaldık ve öylece kalakaldık
Gerçeğin uzak bir köşesinde

Ölüm kadar gençti oysa yaşımız
Öldük, bir telaşın meşgalesinde
Hiçbir şey uğrunda, yaşadığımız
Bir şaşanın beyhude cümbüşünde


'Öldük, anılmadı bile adımız'


Ünal Arslan[b]